Faciliteert en legitimeert anti-sociaal leefpatroon

Hoewel er zeker mensen bestaan die goed om kunnen gaan met de vrijheid en verantwoordelijkheid van zelf besluiten hoe het leven in te richten en zelf bepalen welke balans tussen economisch rendabele activiteiten en andere bezigheden de juiste is; bestaat er een reeel risico dat grote delen van de bevolking door de teloorgang van het economische imperatief om te werken en aan bepaalde maatschappelijke processen deel te nemen, zich langzaam terugtrekken uit het sociale verkeer.

Dit hoeft geen doelbewuste weloverwogen keuze te zijn, in kleine stapjes kan zo'n zelf-isolerende beweging ook makkelijk ingezet worden; juist bij mensen met problemen die op een zeker moment sociaal minder lekker in hun vel zitten.

Kort gezegd: Er is een (verschrikkelijk paternalistisch) argument dat het voor veel mensen waarschijnlijk heel goed is om door externe factoren een beetje gepusht te worden tot zelfvoorzienende werkzaamheid. Zie bijvoorbeeld de vele indicaties van de zeer averse effecten of fysieke en mentale gezondheid van het met pensioen gaan t.o.v. nog een aantal jaar doorwerken (ook ingegeven door de beschikbaarstelling van een soort basisinkomen).